Weer een geheel

In een hoekje stil en bang
Zit een meisje. Al zo lang
Met haar armpjes om der benen
Het wil niet met de kinderen spelen

Niemand die van der houd
Het zit daar . stil en koud
Dan weet ik dat ik naar mezelf kijk
Maar weet niet hoe ik het bereik

Het uit dat hoekje halen
De liefde voor haar vertalen
Dan kijkt het op en kijkt me aan
Het heeft mijn gebaar verstaan

In mijn hart voel ik een pijn
Maar weet dat we niet meer
Alleen zullen zijn…..

Shadow

Mijn lichaam…..

Mijn lichaam is niet eens van mij
Dat is me afgenomen
Ik was toen nog heel erg klein
Ik kon het niet voorkomen

De jaren gingen maar voorbij
En deed gewoon wat men me zei
Durfde niet te protesteren
Men zou me toch maar weer negeren

Dat was geleerd, heel lang geleden
Ik heb geroepen, gesmeekt, gebeden
Maar nooit eens iemand die het hoorden
Men had me ook kunnen vermoorden

Niemand die me hulp wou bieden
Men liet het maar gewoon geschieden
Nu… jaren later nog de pijn
voor wat ik was en nu moet zijn

Laat alles toch gewoon eens waaien
Je moet niet zo in je verleden graaien
Dat is wat mensen soms wel zeggen
Ik moet maar weer men grens verlegen

Ziet niemand dan mijn pijn van binnen
Hoe moet ik nu opnieuw beginnen
Ik wil gewoon niet meer die pijn
Mijn lichaam weer gewoon van mij

shadow
Waarom…hoe

Waarom zoveel leed en pijn
Voor een kind ..zo teer..zo klein
Mocht het niet gelukkig zijn ?
Alleen maar een speelding, voor hun gein

Bang kijkend.. waar moet het zijn ?
Voor wat warmte..weg van de pijn
Huilen, wordt snel afgestraft
Door misbruikers met hun macht

Het moet doen wat men  zegt
Hoe hard het ook huilt of vecht
Geslagen … vernederd en misbruikt
Komt het zijn schuilplaats niet meer uit

Voor altijd …verminkt…gebroken
Niet meer in staat iets te geloven
Steeds in een schuilplaats..donker en stil
Dat is alles wat het kind nog wil

Weg van grijpgrage handen…
Bang kijkend naar alle kanten…..
Zeg me ….hoe kan ik het bereiken
Het weer liefde…een hand aanreiken

Shadow
Wie is dat meisje

Zittend op en bankje, bijna op het randje
Kijk ik naar wat spelende kinderen
Een weemoedig gevoel,komt over me heen
Een beetje moe, een traan komt mee

Gedachten … dwalend naar het verleden
Ben ik even weg uit het heden
Een van de kinderen, een meisje
Zingt heel zacht en mij bekend wijsje

Het komt naar me toe en kijkt me aan
Blijft zo een poosje voor me staan
Ze streelt me zomaar op mijn wang
En vraagt…waarvoor ben je bang

Even weet ik niets te zeggen
Weet het ook niet uit te leggen
Ze pakt men hand en neemt me mee
We lopen samen langs de zee

Dan blijft het staan en kijkt me aan
Dan is het weg……….
Heeft niet bestaan ………

shadow

Volgende