Als ik een poesje was

Wat zou het heerlijk zijn
Als ik een poesje was
Dan kon ik lekker luieren
Op de vensterbank of kast

Ik kon dan liggen spinnen
In het gras of op het balkon
Uren turen naar de vogels
En genieten van de zon

Ook de hond wat zitten pesten
Wanneer ik mij eens wat verveel
Hoef verder alleen maar lief te kijken
Voor een knuffel of een streel

Ja, wat een luizen leven
Wanneer je een poesje bent
En krijg ik ook op tijd te eten
Ben ik helemaal tevreden
shadow
Mezelf vinden

Om mezelf weer terug te vinden
Neem ik gewoon de tijd
Ga naar de zee en duinen
Daar kan ik mezelf zijn

Ik geef de zee mijn zorgen mee
Uitgestrooid over de golven
En de wind die fluistert zacht
Dat het geluk ook op mij wacht

En als ik kijk naar de boten
Spelende kinderen op het strand
Dan weet ik dat ik moet geloven
En geef ik God mijn hand

En als er dan een windvlaag komt
Een golf tegen de dijk aanklots
Dan weet ik dat ik antwoord krijg
En voel me dan bevrijd

Shadow

Weemoed

Met weemoed denk ik aan mijn jonge jaren
Want ik wordt nu al wat grijs
In mijn gezicht zitten de lijnen
De ouderdom eist zijn prijs

Weg zijn de strakke billen
En de mooie lijn
Ook al zou ik anders willen
Het hoort bij ouder zijn

Het verstand komt met de jaren
Waarom vergeet ik dan zoveel
Allemaal zo van die vragen
Maar daar doe niet veel mee

Dus met weemoed moet ik denken
Aan toen het allemaal anders was
Dat ik alles tegelijk kon
Ben niet meer die wilde bras

Toch heeft ouder worden ook zijn charme
Alles wat het me heeft geleerd
En wat me maakte tot wat ik nu ben
Al deed ik dingen wel eens verkeerd
Shadow

Een beschermengel

De ene heeft een beschermengel
De andere een onzichtbare vriend
Maar allemaal hebben we iemand
Waar je de rust weer vind

Wanneer alles dreigt te mislukken
Je geen uitweg meer ziet
Richt je dan weer tot die beschermengel
En deel samen je verdriet

Schaam je niet voor je tranen
Je beschermengel is er altijd
Hij hoort heus wel je vragen
Ook al dacht je….ik ben hem kwijt

Misschien zijn we te druk met ons leven
Te zorgen dat alles goed gaat
Dat je dromen geen kans meer kunt geven
De prijs van volwassenheid…

Als kind kon je nog echt geloven
In iets, ook als het niet echt bestaat
In een beschermengel of onzichtbaar vriendje
Die wanneer je alleen bent er toch altijd staat
Shadow

Ik heb geleerd

 

Ik heb best veel geleerd

Al doe ik nog zoveel verkeerd

Vreugde heb ik meegemaakt

Maar veel heeft me ook geraakt

 

Vrienden zij er weggegaan

Die konden het met mij niet aan

Maar andere bleven dicht bij mij

Namen mijn eigenaardigheden erbij

 

Alles heeft toch zo zijn vruchten

Die in mijn hart zijn gelegd

En heb geleerd niet meer te vluchten

Wat men ook doet of zegt

 

Het leven is niet altijd roos of zwart

Van ieder deel krijg je wel wat

Dus hou ik de kleuren netjes bij

En leg de donkere kleuren apart

Shadow

 

Dromen over dromen

 

Dromen over dromen

Die wel eens uit konden komen

Dat hoopt toch ieder mens

Zo heeft iedereen een wens

 

Dromen dat je kopen kon

Alles wat je maar verzon

Dat je hele leven lang

Vol zat met gezang

 

Geen oorlogen en vechten meer

Geen tranen en geen harte zeer

Het leven vol met kleuren

En altijd open deuren

 

Dromen van een regenboog

Ook al lijkt hij nog zo hoog

Maar dat je vederlicht kon stijgen

En op die regenboog kon blijven

 

Dromen van een goed bestaan

Waarin je nooit alleen zou staan

Maar met veel warmte om je heen

En nooit of nooit meer alleen

 

Dat is de kracht die dromen geven

Ook al is het maar voor even

En iedere nacht dan kan je weer

Dromen keer op keer

Shadow

 


Volgende